غلامرضا کریمی حارث آبادی، دومین فرزند لطف الله و زهرا الله کرم، در سال 1334 در روستای محمدآباد از توابع شهر ری در خانواده ای با اصالت و مذهبی دیده به جهان گشود.

دوران ابتدایی را در روستای کهریزک از سال 1340 تا سال 1346 پشت سرگذاشت.

همراه خانواده از زادگاهش به اصفهان عزیمت کرد و در آن جا به مدرسه ی کاشفی می رفت.

دوران دبیرستان را در دبیرستان صارمیه اصفهان از سال 1349 تا سال 1356 به پایان رساند. در سال های آخر این مقطع روزها کار می کرد و شبها درس می خواند و پدر را در امرار معاش یاری می کرد.

فعالیت ایشان در دوران قبل از انقلاب چشمگیر بود . از سال 1355 موضع گیریهای سیاسی اش را به طور جدی تا پیروزی انقلاب ادامه داد . به کتاب های آیت الله شهید مطهری توجه داشت و همراه با سایر دوستانش به فعالیت های سیاسی می پرداخت و انسان های مؤمن و متعهد را برای همنشینی برمی گزید.

خدمت سربازی اش را در دیوان دره کردستان گذراند که بر اثر فعالیت های مذهبی که داشت مورد تعقیب قرار گرفت، به طوری که اهل ده را وادار به کشتن ایشان کردند که نامبرده شبانه از دیوان دره خارج شد.

سپس وارد شغل معلّمی شد و پس از استخدام در آموزش و پرورش مدتی را همراه دوستش در کاشان معلم بودند.

با یورش ناجوانمردانه رژیم بعثی عراق اولین بار در 26 سالگی از طریق سپاه عازم جبهه های جنوب شد.

14 ماه بی وقفه در جبهه های جنوب خدمت کرد . مسئولیت های او عبارتند از: معاون واحد عملیات سپاه بوکان، مسئول گروه ضربت و آخرین مسئولیت محول شده به وی فرماندهی pmp بود و در عملیات بیت المقدس (آزادسازی خرمشهر) در 61/2/18 به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

 

 

فرازی از وصیتنامه شهید
وصیت می کنم به پدر، مادر، همسر، فرزندانم، برادرانم، خواهرانم، بستگانم که مبادا امام امت را تنها بگذارید. با شرکت مرتب در نماز جمعه و اجتماعات سیاسی اسلامی و همچنین دعاها و خواندن نماز اول وقت و صبر و پایداری در دین و با خلوص نیت در دعا در تعجیل ظهور امام زمان (عج) و دعا به امام خمینی و کلیه روحانیون مبارزی که در خط امام خمینی - که همان خط اصیل اسلام است - پایدار باشید و استقامت کنید.