محل تحصیل : نجف اشرف و قم
او پنج ساله بود كه پدرش براى كسب معارف اهل بيت(ع) به عتبات مسافرت كرد و به همراه
خانواده در آنجا مسكن گزيد. وى ابتدا در سامرا و سپس در نجف اشرف به تلمّذ پرداخت. در سال 54
با فشار حكومت بعثى از عراق اخراج و وارد سوريه و سپس ايران شد و در قم به تحصيلات حوزويش
ادامه داد. استعداد و نبوغش بسيار خوب بود. شهيد توسلى علاوه بر كسب مدارج علمى و فعاليت هاى
درسى به تزكيه نفس اهتمام مى ورزيد و از فعاليت هاى سياسى هم باز نمى ماند. مبارزاتش در نجف و
ايران در خط رهبرى امام خمينى(ره) بود. او مدت ها در شهرها و روستا هاى محلات، كاشان، مازندران،
بندر عباس، بم، كرمان و سرانجام خرمشهر به تبليغ پرداخت و بيش از پنج سال هم امامت جمعة
فر خشهر را بر عهده داشت. در مباحث علمى، فلسفى، اصول فقه صاحب نظر بود و بارها از ايشان
خواسته بودند كه اجازه انتشار نظرات فقهى اش را بدهد كه امتناع مى ورزيد.
در سال 63 يك بار در حين عزيمت به جبهه هاى جنوب بر اثر تصادف مجروح گرديد و سرانجام
در حين حضور در جبهه هاى غرب به دست عوامل ضد انقلاب به درجه رفيع شهادت نايل آمد و
مصداقى از آية قرآن قرار گرفت كه: وَالّذينَ امَنوُا وَ هَاجَروُا وَ جَاهَدوُا فى سَبيلِ الله... .
اى بندگان خدا! بدانيد كه هيچ راه نجات و سعادتى براى جامعه بشر نيست به جز اسلام، كه در زمان غيبت حضرت ولى بقيه الله الاعظم(عج) فقط از طريق ولايت فقيه يعنى فقيه جامع الشرايط بيان می شود. اسلامى كه از اين كانال بيان نشود، اسلام رسالت و امامت نيست.
