بسم الله الرحمن الرحیم

"وَ لا تَحْسَبَنَ الَذینَ قُتِلُوا فى سَبیلِ اللَّهِ اَمْواتاً بَلْ اَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِهِمْ یُرْزَقُونْ"

"گمان نکنید کسانى که در راه خدا کشته شده‏اند، مردگانند، بلکه آنان زنده‏اند و در نزدخدایشان روزى مى‏خورند."

آرى وصیت نامه خود را با نام "اللَّه" بوجود آورنده زمین و آسمانها، ستارگان وخورشید و ماه، خداوندى که به ما عقل داد که بیندیشیم و بشناسیم خالق خود و تمام‏انسانها را، روزى دهنده موجودات زنده چه حیوان و چه انسان]آغاز مى‏کنم[.

ما باید خودمان را چیز ناقابلى در مقابل اینچنین خالقى بدانیم و این جان ناقابل‏را در راه او و براى بوجود آوردن و استوار کردن حکومت او در تمام جهان در کف‏دستها گذاشت و از هیچ جان و مالى دریغ نکنیم.

بله باید پدران و مادران ما چنین باشند که فرزندانى را تربیت کنند و به جامعه‏تحویل دهند که در موقع ایثار از جان و مال خود بگذرند و اگر فرزند خود را در راه‏خدا دادند دیگر منتظر جسد آن نباشند، مثل خاندان وهب که فرمود، من سرى را که‏در راه خدا دادم دیگر پس نمى‏گیرم، باید با این عقیده و تقواى بى‏نظیر به تمام کفاربفهمانم که اسلام اینچنین افرادى را مى‏تواند تربیت کند و آنهایى که در مقابل این‏حکومت بایستند سرکوب کرده و از بین ببرند.

من کسى نیستم که در مقابل این مردم بتوانم حرفى بزنم، امّا در سطح خودم ازاین مردم شجاع مى‏خواهم که امام عزیزمان را این نور چشم مستضعفان جهان را تنهانگذارند و در راه استوار و محکم که او در مقابل جباران برگزیده او را یارى کنند.

من از پدر و مادر و دیگر اقوام، خویشان، برادران و خواهرانم مى‏خواهم که‏اسلام را سرمشق خود قرار دهند و از هیچ چیز ترس و دلهره بر خود راه ندهند و ازامام عزیز همچنان پشتیبانى کنند، انشاالله که این سخنان بیهوده منافقان تأثیرى درروحیه شما نگذارد و هیچ خللى در مبارزه با آنها در روحیات شما بوجود نخواهدآمد که من از خداى متعال مى‏خواهم که همچنان این امام این پیر جماران را حفظ ومؤید و منصور بدارد، انشاالله که خداوند متعال به خانواده شهدا صبر و اجر عنایت‏بفرماید.

به خانواده مجروحین و معلولین و اسرا نیز صبر و اجر جلیل عنایت بفرماید ورزمندگان اسلام را هر چه زودتر به کربلاى حسینى برساند و امام عزیزمان را نیز طول‏عمر عنایت بفرماید و ... در پایان از پدر و مادر و خواهر و برادرانم مى‏خواهم که من‏اگر در راه خدا شهید شدم، حلالم کنند.

ضمناً 3 ماه روزه بدهکار هستم و از شما مى‏خواهم که قضاى آنرا براى من‏بگیرید.

احمد طبائیان - 1364/11/20