این طلبه مدرسه امام صادق(ع)، خود را آماده کرده بود تا از علوم و معارف اهل بیت(ع) بهره ها گیرد و در خدمت به اسلام و قرآن بکوشد. اما هنگامى که احساس کرد نظام اسلامى، به جانفشانى او نیاز دارد سر از پا نشناخت و به فرمان امامش عازم جبهه هاى نور علیه ظلمت شد. در دومین مرحله اعزامش از ناحیه کتف مجروح و در آخرین مرتبه در لشگر مقدس امام حسین(ع) به عنوان امدادگر جبهه، یاریگر رزمندگان اسلام گردید تا اینکه لحظات آخرین زندگى مبارک او در تاریخ 11 / 6/ 1365 با ترکش کافران بعثى سپرى شد.
در همان لحظات آخرى که خون صورتش را فرا گرفته، چشم هایش جایى را نمى دید و در خاک و خون مى غلتید، گفت: «اگر به شهادت رسیدم به پدرم بگویید: من نماز مغرب و عشایم را نخوانده ام، برایم بخوانید.» شهید فیاض بسیار با نشاط، پر تحرک، خستگى ناپذیر، مهربان و شوخ طبع بود و همواره در کارگاه نجارى به پدر کمک مى کرد و از دعاى خیر او استمداد مى نمود.

فرازی از وصیت نامه:
از امام عزیز و بزرگوار پیروى کرده، هرگز او را رها نکرده که سعادت شما در این است...
از روحانیت در خط امام دست برنداشته و تنهایشان نگذارید که اگر روحانیت را تنها بگذارید اسلام عزیز را رها کرد هاید.