هنوز هشت ماه از ثبت نام در مدرسه علمیه الحجه نگذشته و در حال مطالعه مقدمات علوم
بود که احساس تکلیف کرد. قیل و قال درس و مدرسه را رها نمود و به حدیث عشق روى آورد و به
همان نام و نشان بیش از شش ماه در جبهه حضور داشت تا آخرین صفحه زندگیش را در مجنون ترین
جزیره دنیا در عملیات خیبر رقم زد و هیچ نام و نشانى هم از او نماند.
شهید شمس الدین دائم الذکر بود و متفکر و ساکت، نسبت به دعاى کمیل اهتمام داشت.
رعایت حدود الهى و حقوق مردم را مى نمود تا جایى که روزى از درختى در کنار جوى آبى میوه اى
چید و خورد و با اینکه صاحب باغ از فامیل هاى نزدیکش بود به او نامه اى نوشت و حلالیت طلبید.
این شهید در وصیت نامه خود گفته است: »اگر در هنگام شهادت با لباس جبهه مرا به خاک سپردید پول لباس را براى کمک به جبهه ارسال کنید.

... چرا یک مسئولیت کوچکى که به ما می دهند از یاد خدا غافل شده، همه چیز را فراموش می کنیم؟