شهید حیدرعلی طالبی در سال 1333 در شهر قهرمان پرور و پارسا ساز نجف آباد در خانواده ای مستضعف و متدین بدنیا آمد. او از هوش و استعداد عجیبی برخوردار بود پدرش یک کارگر ساده بود و وی در طول تحصیل و در خلال مدرسه رفتنها هر گاه حتی چند ساعتی فراغت می یافت به کار کارگری می پرداخت تا شاید در این رهگذر بتواند هم هزینه تحصیل خود را تامین و کمک معاش زندگی خانواده باشد.
شهید حیدرعلی طالبی از کودکی پر شور و سراسر تلاش بود و هیچگاه از حرکت و جنب و جوش باز نمی ایستاد و بدین علت که تا حدی زندگیشان سخت می گذشت بناچار پس از پایان دوره ششم ابتدایی ترک تحصیل و بکار مداوم کارگری پرداخت.
وی علاقه عجیبی به مطالعه و تحصیل داشت و در حالیکه مشغول بکار بود به ادامه تحصیل دروس دبیرستان پرداخت و پس از دو سال تحصیل بدین خاطر نیاز مبرم خانواده بکار وی مجدداً تحصیل را رها و مشغول کار مداوم شد. و در این رهگذر از لحظات بیکاری به مطالعه کتابهای مفید علمی و مذهبی می پرداخت. شهید علاقه مفرطی به مسافرت داشت وی به اکثر شهرهای ایران سفر کرده بود فردی
بی غل و غش، ساده و بی پیرایه بود. صداقت در بیانش راستی در حرکاتش و پاکی در کردارش هویدا بود و این خصلت نیکو سبب شد که دوستان زیادی گرد او جمع شدند.
پس از پایان خدمت دو ساله سربازی مجدداً به کار در و پنجره سازی پرداخت و هنگام انقلاب فعالیت و تلاش بسیاری از خود نشان می داد و سخنان امام را همیشه راهنما و الگوی عمل خویش قرار می داد. هنگامیکه امام پیام کردستان را دادند بلادرنگ راهی کردستان و بیاری برادران رزمنده و مسلمان خود شتافت، زمانیکه حجت الاسلام محمد منتظری تعدادی از برادران را برای یاری به همرزمان مسلمان جنوب لبنان آماده و اعزام می نمود ولی یکی از پیشقدمان و پیشتازان این مبارزه بود که در جهاد مقدس علیه صهیونیسم شرکت کرد.
او چند سفر به کشورهای عربی و هند و پاکستان و سوریه و فلسطین و ترکیه نمود و در این مکانها در تعقیب دیدن دوره های آموزش نظامی و پیوند با افراد رزمنده و هم تراز خود بود.
آخرین سفرش به افغانستان و پاکستان بود که هنگام بازگشت مدت 10 روز پیاده در کوهستانهای افغانستان راه پیمود تا به جبهه حق علیه باطل بپیوندد و سخنان امام را در یاری دادن به همرزمان مسلمان تحقق بخشد.
او هیچگاه در طول این مدت از خود صحبت نمی کرد، چرا که همه و همه را در راه خدا انجام داده بود و بهمین خاطر نیازی به گفتن نمی دید.
شهید طالبی در آن هنگام که در خوزستان جنگ بین ایران و عراق بوقوع پیوسته بود راهی آن دیار گردید و بر علیه صدامیان کافر به مبارزه برخاست تا اینکه در تاریخ 26/9/59 در شوش دانیال در اثر ترکش خمپاره بعثیان کار بشهادت رسید.
خدایا تو این رهرو راستین راه حق و پوینده صادق و اصیل راه حسین (ع) را با محمد و آلش محشور بدار و مادری را که چنین فرزندی به تو تقدیم داشته مرهون برکات رحمتت بفرما.