خوش اخلاق و مهذب بود و فعال و مؤدب، دائم الذکر بود و محبّ اهل بیت(ع) مخصوصاً حضرت زهرا (س). دو ماه در قم ودو ماه در جماران محافظ بیت امام بود. مى گفت: انارى از دست امام گرفته و نوش جان کرده است! شهید صیاد شیرازى مى گفت: "در سردسیر و گرم سیر بچه اى مانند او با جثه اى
کوچک اما پر فعالیت ندیده ام."
طلبه شهید جعفر پیشه در مدرسه ذوالفقار در محضر استادان مهذب، علم و معرفت آموخت. با آموختن فنون رزم و آموزش سلاح به همراه برادرش به جبهه رفت. مدتى مسئولیت تدارکات جبهه دارخوین را به عهده داشت و در همان منطقه هنگام پیشروى به طرف دشمن شربت شهادت نوشید.
خاطرات جعفر پیشه از جبهه دارخوین و فرار متجاوزان بعثى خواندنى است که چگونه فرود آمدن
شیران بیشه اسلام را بر سرشان مى دیدند و فریاد بر مى آوردند: "انا مسلم و دخیل یا خمینى"

فرازی از وصیت نامه:
... کوشش کنید خود را با تربیت اسلامى رشد دهید.
... از ما رفتگان عبرت گیرید و بدانید که شما هم دیر یا زود به ما ملحق خواهید شد.
... خدایا فقط در راه تو می جنگم، نه براى زمین گشایى، نه براى قهرمان شدن.