مرتضی عموعلی، فرزند قربا نعلی و معصومه رجب زاده، در اول تیرماه سال 1343 در شهرستان خوراسگان استان اصفهان متولد شد.
دوران ابتدای را از سال 1349 در مدرسه بختیار و دوران راهنمایی را از سال 1356 در مدرسه راهنمایی طباطبایی خوراسگان گذراند.
علاوه بر کتاب های درسی به خواندن کتاب های مذهبی، توضیح المسائل، زیارتنامه و قرآن کریم همت می گماشت ، بعد از گرفتن مدرک سیکل نتوانست ادامه تحصیل دهد و به کار درب و پنجره سازی مشغول گشت.
با شروع جنگ تحمیلی دوران حساس و سرنوشت ساز مرتضی شروع شد. با پی گیری فعالیت های خود در بسیج و حضور در مساجد با مسئله مهم جنگ آشنا شد. و تصمیمی قاطعانه گرفت. او به فرمان حضرت امام خمینی (ره) به جبهه های حق علیه باطل شتافت.
مرتضی عموعلی در جبهه فرمانده گردان ذوالفقار لشکر امام حسین (ع)، معاون تیپ ادوات و مسئول قبضه های توپ، خمپاره انداز و دوشیکا بود.
وی در عملیات های بی شماری از جمله: شکست حصر آبادان، فتح فاو، بیت المقدس، کربلاها، خیبر، فتح المبین و بدر شرکت داشت تا به هدف خود- که پیروزی انقلاب بود- برسد. آن قدر به جبهه و جنگ و شهادت علاقه مند بود که دیگر امور زندگی را از یاد برده بود.
در عملیات بدر مرتضی عموعلی گردان را با مدیریت عالی فرماندهی می کرد. او با همکاری بچه های رزمنده مسئولیت خاموش کردن آتش سنگر کمین دشمن را داشت، 5 گردان در پشت سر او وارد عمل شدند . مرتضی با درایت و تیزهوشی آتش دشمن را مهار و سنگر دشمن را تصرف کرد . وی صبح زود هنوز هوا روشن نشده، در سنگر دشمن به جست وجوی سلاح پرداخت. پس از مدتی متوجه شد که یکی از عراقی ها در پشت سرش ایستاده. وقتی مرتضی به عراقی نگاه کرد، او از ترس اسلحه اش را به زمین انداخت و تسلیم شد. مرتضی عموعلی با خونسردی این اسیر عراقی را به عقب منتقل کرد.
مرتضی عموعلی در جبهه های حق علیه باطل به مدت 84 ماه حضو ر فعال داشت. در این مدت یک مرتبه از ناحیه گردن مجروح شد.
ایشان قبل از آخرین اعزام به منطقه کارهای سفر حج را انجام داد و جهت خداحافظی با نیروهای تحت امر خود به منطقه عملیاتی جنوب رفت.
عملیات نصر به پایان رسیده بود و مرتضی سنگر به سنگر به سراغ دوستان و همرزمانش می رفت تا با آنان خداحافظی کند. در همین حین از جانب دشمن مورد اصابت ترکش خمپاره 60 قرار گرفت . یک ترکش به چشم او اصابت کرد و وارد جمجمه اش شد و ترکش دیگری به قسمت
راست بدنش اصابت نمود که منجر به شهادت ایشان شد.
مرتضی عموعلی در پنجم تیر ماه سال 1366 بعد از عملیات نصر 4 به مقام والای شهادت نایل گردید.
فرا زی از وصیتنامه شهید
هرکس با چیزی به جامعه ی خود جاودانگی می بخشد . عالم با عالمبودنش، فیلسوف با فیلسوف بودنش و شهید با خون خود ارزش و جاودانگی می بخشد، همانطور که پیامبر اکرم (ص) فرموده اند : هیچ قطره ای در مقیاس حقیقت در نزد خداوند از قطره ی خونی که در جهاد در راه خدا ریخته می شود، بهتر نیست. من با تمام وجودم شهادت را- که سعادتی بس بزرگ است- می پذیرم، چرا که آخرین حد نهایی تکامل یک انسان است. از پدر و مادرم تقاضا دارم که این بنده حقیر را عفو نموده و حلال کنند، زیرا که رضای خداوند در رضای آنهاست
